edizce

Portfolyo
için
tıklayın

Yolun Açık Olsun Rahman’ım

(Yaşanmış Hikayeler)
Yolun Açık Olsun Rahman’ım
Uzunköprü Kaymakamı ile yapılan tekerlekli sandalye dağıtımında sandalye verdiğimiz bir çocuk gözümüze ilişti. O kadar masum ve tatlıydı ki hemen ilgi odağı oldu. Ancak Anne ve baba umutsuz idi, Çünkü küçük Rahmanın kalbi büyüyordu, bütün vücudu mosmordu, acilen müdahale edilmesi gerekiyordu.
Bir baba ancak bu kadar ağlayabilirdi, hıçkırıklara boğulmuş kucağında yığılı, umudu tükenmiş, zor soluyan çocuğu için yalvarıyordu, oğlumu kurtarın, bebeğime yardım edin. Sonra hikayesini anlattı. Doğduğundan beri göstermediğim hekim kalmadı, varı yoğumu sattım, tükendim. Çoğumun koşuşturması sırasında bir de kaza yaptım, 3 çocuğu ezdim, hapislerde yattım, göçmen çingenesi olduğumuz için kimse bize el uzatmadı, hakir görüldük, tek umudumuz sensin, bu çocuk senin, kurtar onu yalvarıyorum.
Aynı yaşlarda idik, bir zamanlar bende çocuktum, Çaresizlik içinde bir umudu arıyorduk. Yanlış ameliyat ve on bir sene hastane yaşamım.. Babanın omzunu kavrayıp, elimden geleni yapacağım, oğlunuzu size armağan edeceğim, tanrı yardımız olsun, benimde 2 evladım var diyerek gözyaşlarına boğulmuş babayı teselli etmeye gayret ettim.
Biz umut kaynağı olmak ve Rahmanı iyileştirmek istedik ve Uzunköprü Kaymakamına ve aileye söz verdik. İstanbul'a gelip derhal çalışmalara başladık. Rahmanı önce Çapa Tıp Fakültesinde muayene ve tetkikleri yapıldı. Çıkan sonuç, acil ameliyat idi. Maliyeti ağır ve aylar sonraya gün verilme durumu karşısında hemen kolları sıvayıp çalışmaya başladık. İşimiz zordu, önemli olan zoru başarmaktı. Doktorlar maliyetin ağırlığı ve bütün talep edilenlerin yerine getirmesine güvence olursanız derhal ameliyata alırız dediler. Olağan üstü çabalarımızın samimiyetine inanan ağışçılarımız sayesinde küçük Rahman’nın ihtiyacı olan her şeyi sağlayıp bir hafta içersinde ameliyat ettirdik. Gün oldu uyumadık, ağır bir ameliyat olduğu için aranması gereken zor bulunan medikal malzemeleri ve ilaçları vardı. Gecelere dost olduk Rahman'ımız için.
Çok başarılı bir ameliyat geçirdi ve 3 ay süren hastane hayatı ve tedavilerinden sonra Rahman'ın artık kalbi ile ilgi sorunu yok. Sağlıklı olarak Uzunköprü’ye geri döndü.
5 Mayıs 2002 ve bugün Uzunköprü Kaymakamı adına Meriç Kaymakamı Cem Avşin AKBAY’ında katılımı ile Saat. 14:00 Rahman nın evine gidiyoruz, Kaymakamımızda Rahmanı sağlıklı olarak görecek. Ara sokaklarda, çingene mahallesinde bebeğimizi arıyorduk. Gördüklerimiz bize yetti. Tek katlı, o bilinen yoksulluğun hakimiyetinde bahçe kapısı açıldığında hayat dolu kalabalık aileyle karşılaştım, bugün sanki ortamda düğün hazırlığı vardı. Rahman canavar gibiydi, o morluk yerini pembelik hakimdi artık yüzünde, tekerlekli sandalyeyi de terk etmişti. Yarım yamalak konuşmasıyla, Kemal abi Kemal abi, bak ben yürüyorum artık. Anasından ninesine, dedesine, torununa, tüm komşular bir arada şükranlarını sunuyorlardı, gözyaşları hakimliği sevinci bir başka hale getiriyordu. Masalar kurulmuş, kuzular çevrilmiş. Masada yok yok, müziğin efkarı bir başka. Ekibimle birlikte bu denli yemekleri tatlı yememiştim, ikram edilen bir kadehte rakı içtim babanın şerefine. O gece uzun köprüde sabahlarken böylesine rüyayı yaşadığım için şükrettim.
Bizde sözümüzü tutmanın sevinci ve gönül rahatlığı içerisinde geri dönüyoruz. Artık oda hayatında istediği gibi koşup oynayacak. Dönerken içimizden sızan bir gözyaşı aktıysa bir hayatın önemine inandığımız içindir ve başardığımız içindir. Yolun aydın olsun Rahman'ım.