buoliana

Portfolyo
için
tıklayın

Çadırın Çocukları

Adile; Evet Sümeyye’nin kardeşi Adile… Çadır bir evde yaşama yolculuk eden küçük bıcırlar…

Bu güzel kardeşlerin anneleri babaları kömür yapmakla geçimlerini sağlarlar. Hani insanlar piknik yapmak için giderler ya bir yerlere. Mangallarında kömür yakarlar ya. İşte o kömürleri üreten insanlar bunlar. Piknik yapanlar Mangallarında kebabın dumanını koklarken , onlar bu kömürlerin yapımında çıkan gazları, isleri, dumanları, kirleri bedenlerinde bulurlar bir geçim uğruna.

Her ne zaman gittiysem yanlarına, Annesinin eteğinden sımsıkı tutar ürkek gözlerle bizlere bakardı Adile. Bazen ağlar bazen de susar ve çevresinde olup bitenleri anlamaya çalışırdı. Bu sefer Adile’den bir portre almayı başardım. İşin ilginci ise,
-Hangi insan vicdanı derdi ki Annesinin bana dediğini.
-Çekmeyin abi bunları, bunların yüzleri kömürdür,çamurdur. Pis diye zengin insanlar dalga geçer ,
diye evladının gururunu korumaya çalışıyordu kendince.

Ona dedim ki ablacım; sizler çalmadan, çırpmadan, alın terinizle para kazanıyorsunuz ya bundan şerefli ne vardır dedim. Kim senin dediğini düşünürse, o insani yetilerini kazanamamış aciz bir insandır dedim. Zaten onların sözüne de bakılmaz dedim.

Şimdi tamam her şeyde haklısın da; sinek var yüzünde niye öyle çektin sinek olmadan çekseymişsin keşke diyecekseniz ,

Size şunu derim ki; yüzümüze ikiyüzlülük, kötülük, hasetlik, herhangi bir fenalık konacağına bırakın yüzümüze sinek konsun…

Sinek yüzde iz bırakmaz, diğer söylediklerim kalpte yara açar ama. Kalpte olan yara her yere yansır.

Etrafımıza her zaman güzellikler yansıtmak üzere şimdilik hoşçakalın…

Selam ve sevgilerimle

Ragıp SARI