| Açıklama : |
Çocuklar için... Belki seslerini duyan olur. Belki de onları gerçekten insan yerine koyarlar... Teşekkürler.
Çocuktum, bir dilimiz vardı; arkadaş olmak ve birlikte oynamak... yoktu aramızda renk, dil, din, ırk üstünlüğü.
Anlamayız kötülükleri biz, bilmeyiz siz büyükler öğretmeseniz bize, bizleri kendinize benzetmeseniz...
Ben bir çocuğum; size emanet bıraktığımız dünyayı kişisel çıkarlarınız için kirleteniz. İhtiraslarınız nedeni ile yaşamı çekilmez kıldınız. Siyahtır dediniz, beyazdır dediniz, üstün ırk dediniz... zengin, fakir, köle efendi dediniz... her tarafı kana buladınız.
Ben bir çocuğum; bir gün panzer paletleri altında kaldı bedenim, paramparça oldum, başka bir gün on ikisindeki bedenim on ün kurşunla delindi, başka bir zaman parkta patlayan bomba ile kollarım bacaklarım ayrı ayrı yerlere savruldu, bir başka zaman babamın kucağında cansız bedendim, kolları aşağıya sarkılan...
Bir gün Hakkari’de, kameralar karşısında, korku dolu gözyaşlarım eşliğinde kolu kırılandım, sonra Adana’da gözaltına alındım, polisler bir daha dünyayı görmeyeyim diye plastik mermi gözlerine sıkılan, karanlığa gömülendim...
Bir gün Hiroşima’ydım, başka zaman Halepçe, önce saçları tutuşandım... ağlayandım.
Sapanla panzerler taş atandım, Diyarbakır’da tiner çekendim, yalın ayak dolaşandım, karnı aç hırsızlık yapandım... kimsesizdim, sığınacak bir yerde kıvrılıp yatandım, sokak çocuğuydum, itilen aşağılanan, dayak yiyendim veya şanslıysam çıraktım bir ustanın elinde...
Anlayacağınız ben bir çocuğum; şeker toplamak, caddelerde top oynamak, koşmak istiyorum...
Ben bir çocuğum; gözlerim ela, saçlarım sarı, tenim siyah, gülüşlerim kızıldır... kirletmeyin beni, bırakın böyle yaşamak istiyorum...
Şerif Kaplan
|
Ayın Konusu
Merhabalar; Fotoğrafçılıkta belli teknik standartlar olduğu su götürmez bir gerçek olsa gerek.Bu anlamda bir fotoğrafın belli standartları yakalamış olması kaliteye ve iyiye doğru giden yolun anahtarıdır demek pek de yanlış olmayacaktır. Buna paralel olarak kötüye kötü demeyi...
