cipcivil

Portfolyo
için
tıklayın

Yalnız Karanfil Teyze

Yol yorgunusunuzdur. tam öyle bir yorulmuşsunuzdur ki,
ayak tabanınızdan bi 10 cm yukarısına kadar ağrıyordur.
Adım atacak halinizin kalmadığını görürsünüz...
Köşeyi döner dönmez bir otobüs durağı görürsünüz, sevinciniz olur...
Bir oturayım bir soluklanayım dersiniz...
Tam oturursunuz elinde demet demet çiçek bir teyze çıkagelir...
Çok güzel karanfillerim var alırmısın diye sorar...
O babanne anneanne yaşındadır, siz gençsinizdir...
Hayat öyle bir imzasını atmıştır ki Karanfil Teyze'nin yüzüne,
boş bir yer ararsınız ama yoktur...
Söyleyesin gelir... ama sesin çıkmaz...
A be teyzem, ne zor koşullar altındasın da karanfil satmaya çıkmışsın evinden...
Düşünürsün kim bilir ne günler gördü bu yaşına kadar...
Hayat Karanfil Teyzenin yüzünde neden bukadar güçlü bir imza atmıştır acaba diye sorarsın kendi kendine...
Kaç çocuk doğurdu acaba, nerede o baktığın büyüttüğün evlatlar, kocan yokmu, hiçmi akraban yok, bu yaşında koşar adım yürüyorsun...
gitgide çekinirsin bakmaya, utanırsın, aklın almaz...
Karar verirsin yalnız belli ki, kimi kimsesi yok....
Gitgide için sıkılırken,
utanırken torunu yaşında olduğuna Yalnız Karanfil Teyze'nin;
sunulan karanfilleri almayı düşünmeye vaktin kalmaz...
O çoktan karşı kaldırıma gördüğü birisine gitmek için yolu yarılamıştır yine koşar adımlarla...
O kadar açıktır ki aslında, Yalnız Karanfil Teyze bu yaşında bunu yaparken bile şükreder,
yediği yemeğe, içtiği suya şükreder.
hayat devam ediyordur, edecektir de...
Siz bilirsiniz. O da bilir.
Şükrettikçe ve hatırladıkça bu hayatı ona bahşedeni,
içine bir huzur dolar.
İnsan son nefesini vermediği sürece,
yirmilerinde, yetmişinde, sekseninde de olsa
hayat devam ediyordur çünkü, edecektir de...
O'nun yaşındaki durumunuzu hayal edersiniz...
Bu düşüncedeki birisinin kimsesinin neden olmadığını...
İçinizde bir korku peydah olur o zaman, şu soruyu sorar...
Asıl yalnız o mu yoksa biz miyiz...

AEG