cacayca

Portfolyo
için
tıklayın

Umut

dün gece 2.30 da br dizi izledim, ilk defa, ne var ne yok diye bakınırken Zuhal Olcay ı gördüm ve dedim bu kadın varsa, bu her ne ise kalitelidir, iş vardır bu dizide.
izledim; babacan bir Çocuk Esirgeme kurumu Yurt Müdürünü, hizmetlisini, memurunu, Emniyet Amirini, memurunu, Savcısını, Cezaevi Müdürnü, infaz koruma memurunu izledim!!!ve içimden çocukça geçirdim onlar gerçek değilk, gerçek olamaycak kadar iyi, gerçek olamayacak kadar insandılar,
Ülkemde bu kadar çocuk istismarı yaşanırken, bunların
gerçek olduğuna inanmak neyazıkki ne kadar zor
ve umut ettim belki bir gün bu seviyeye geliriz,
önce kendimizden başlamalıyız, Tanrının bize verdiği varolma mucizesinin karşılığını ne kadar veriyoruz. sadece iman ederek olmuyor sanırım karşılığı, sadece kendi hayat standartlarımız için çabalamakla olmuyor,
kendi evlatlarımızın saçının teli rüzgardan incinse içimiz acır. ya anası - babsı olmayan yine bizim topraklarımızın yavruları, onlara sahip çıkan kurumlarda yaşananlar, bizim temelimiz sağlam olmadıkça .....


sesimiz çıktığınca, elimiz uzandıkça sahip çıkalım derim
ve kendi adıma, varoluşumun karşılığını ödemek, insan olmak adına ben varım diyorum...

kusurlarımla,
fotografı araç olarak kullandığım için özür dilerim
selamlar...