morcadi

Portfolyo
için
tıklayın

Hayata Tutunabilmek Uğruna...

Yaşamak,ama nasıl ne şekilde yaşamak... Yaşıyorum,görüyorum,duyuyorum,tanıklık ediyorum zamana...
Yine zamana tanıklık ettiğim günlerden biri...Fotoğraf,hissedebilmektir sezmektir bence ,özümsemektir
hayat denilen olguyu biraz da... Göz bakabilir,ama kimi zaman göremez "ASIL" olanı.Gözlerimin görebildiğine,
hala yaşıyor olabildiğime,İstanbul'da oluşuma ve daha birçok şeye şükrediyorum Sabahat Nine ile kısa ama
öz yapılan sohbetten sonra.Daha içeri girer girmez,birkaç adım ileri geri yürüdükten sonra kafamı çevirdiğimde
bir de ne göreyim o mağlum köşede tek başına yere bakıp düşünerek oturuyor pamuk Sabahat Nine... Birkaç deneme
çekiminden sonra,kesinlikle diyorum doğru ışık ruhumu aydınlatmasını en sevdiğim cinsten hem de...
Sabahat nineye merhaba demekten hiç ama hiç çekinmiyorum.Tam da beklediğim gibi bir sıcaklık hissediyorum.
Hayat ona,çoğumuza yaptığını yapmış "PEK GÜLMEMİŞ..." "Tutunacak bir dal" deriz ya hani,onun tutunacak dalı
olmuş bu bastonla,koltuk deyneği... "-Havalar sıcak gitsin böyle." diyor,romatizmadan,menisküsten dert yanıyor.Derken,
hastane masrafını karşılamak için evini sattığını ve hastanede kaldığını anlatıyor. BİR ANDA DÜŞÜNDÜĞÜM TÜM OLUMSUZ
DUYGULAR SABAHAT NİNENİN YÜZÜNDE BENDEN HESAP SORUP:- Kendine gel,silkelen ve arın bizden..Bak hayata,bak olanlara ve
şükret" diyorlar. Hayata tutunma sebeplerimi bir kez daha irdeliyorum ve o sebeplerin bana ne kadar iyi geldiğini anlayıp,
Sabahat Ninenin elini öpüp hayat sahnesinde izlediğim gerçek bir oyunun oynandığı bu salonu da terkediyorum...

Hayatta hala tutunacak dalınız varsa,çok zaman kaybetmekten ve henüz herşey için çok geç değilken TUTUNUN ONLARA...

Life in Istanbul Project.
Sevgiyle ve fotoğrafla kalın.
Emine.