acizane

Portfolyo
için
tıklayın

Ruhumun Şehri...

Bir adın kaldı dayanabildiğim hüzünlerden.

Kimi zaman “gidenler unutmaz geride kalanları”
beni avutan.

Kimi zaman “evet son kez git ve bir daha dönme”
kalbimi yıkan.

Dokunduğun yürek aynı.
Mağrur bakışlarınla izliyorsun bu şehri.

Yüreğinde yas diye tasvir ettiğin ayrılıkların bir gün nefesini senden alacağını hiç düşünmedin.

Adımlarını ne de çabuk sıklaştırdın gitmek için ve neden acele ettin haykırışlarını çığlıklarına adamak için.

Gözlerim kan dolu izliyorum seni.
Bir yerlerde hala varsın biliyorum.

Sen yoksan bu şehri ölümler kuşatır ve bazen bekleyenler değişir adını haykırmak için.

Sonra adın mor mürekkeplerle kazınır vaktin darağacına.
Ama her şeyden önce yalnızızdır bilirsin.
Gitsen de yalnızız, kalsan da yalnızız.
Bu şehir özlediğim bir çift göz için ayakta sanki.
Sanki müptelası olduğum puslu bir gökyüzünde melek saçların.
Sanki bir uçurum düşüyor avuçlarımdan.
Kaç bahar oldu söyler misin?
Bir sığınma duygusu ile sana topladığım güller gideli kaç bahar oldu?

“Ebediyen ölmeyecek ruhumun bir şehri var sende.”