milagro

Portfolyo
için
tıklayın

İnsanoğlu Kuş Misali...

Bazen düşünmeden edemiyorum, hayat öylesi garip, hızlı ve tahmin edilemez ki!

Evet bizler aslında koca koca kanatsız kuşlarız. Bu sabah uyandığımız yerde yarın da gözümüzü açacağımızın garantisi yok...

Onlarla ilk yazlıkta tanışmıştım yıllar evvel ben ufacık bir çocukken. Ne kuşu olduklarını bilmediğim için abime sormuştum..Martı olduklarını o söylemişti minik dostlarla onlarca yaz geçirdim ardı ardına...Böyle böyle uzun yıllar devam etti sessiz dostluğumuz..

Sonra yıllar geçip de hayatın gerçekleri çalışma yaşamının gereklilikleri bizi şehir hayatına mahkum edip doğadan koparınca nar ağacının ufacık tomucuğundan çiçek olup sonra da kocaman bir meyveye dönüşünü bile dünyanın en muhteşem haberi olarak çığlık çığlığa her yana koşturan bendeniz uzak kaldım martılardan nar çiçeklerinden limon kokusundan denizden...

İstanbul gezimde beni ilk karşılayan onlar oldu gökyüzüne bakasım tuttu ve bir de ne göreyim: onlarcasından oluşan bir martı sürüsü gökyüzünü masmavi bir tuvale çevirmiş ve dört bir yana uçarak bizim anlayamayacağımız belki sadece onların içlerinden bilebildikleri bir öngörüyle resimler çiziyorlar gökyüzüne. Bakakaldım, büyülendim. Özlediğim o günleri hatırladım. Daha doğrusu, ne kadar özlemiş olduğumu farkettim. Neden sadece birini seçmek zorunda kalıyoruz dedim; neden burada kalmak zorunda olduğum için hatta burayı sevdiğim için diğer sevdiğimden mahrum olmak zorundayım dedim. Dedim de dedim. Ama çözümsüz söylenmelerdi bunlar. Biliyordum bir çıkar yol olmadığını. Ne yardan vazgeçebilirdim ne serden. O yüzden de bir yanım hep eksik hep özlem dolu öyleydi ve öyle kalacaktı...Ve inanır mısınız bütün bunlar olurken ben elimde kitap hangi satırları okuyordum? "Şehir yıldızları saklıyor bizden. Gökyüzünü karanlık bir kuyuya çeviriyor. Kendi ışıklarını baskın kılıyor ve yıldızların ışıklarını çalıyor. Şehrin ışıklarından kamaşan gözlerimiz binlerce yıldızın ışığını seçemeyecek kadar kamaşıyor".

Nasıl bir tesadüftü? Yoksa bu satırlar mı beni gökyüzüne bakmaya itmişti de beni eski dostlarla buluşturmuştu bilemiyorum ama hayatın bizim çözemediğimiz o gizinin önünde bir kez daha coşkuyla şapka çıkarmadan edemiyorum.


HERKESİN GÖNLÜNDEKİNİ YAŞAMASI VE YAŞATABİLMESİ DİLEKLERİMLE....