kurat

Portfolyo
için
tıklayın

Gerçekten Bilmek İradesi Yada Orhan Gencebay

Eveeet…Orhan Gencebay veya yaygın adla “Orhan Baba”.
Müziğinin melodik yapısı mı, sözlerinin ağır ve basit düşündürücülüğü mü, ses tonunun buğuya ve vurguna kaçan özelliği mi...

Askerdeyken Van’da bir er vardı her daim onu dinleyen.

“Ne buluyorsun bu arabeskte, daha güzel müzikler var onları dinle.” demiştim, yeterince küçüldüğümün farkına varmadan.

“Komutanım, ben Orhan dinlemeden bir şey yapamam…Koy bak Baba’yı, sabaha kadar hiç uyumam, akşama kadar da karakolu temizlerim. ” demişti.

“En iyi albümü?”

“Orhan Gencebay 3, komutanım.”

Söz verdim o gün, gözlerindeki muhteşem ışıltıyı görüp;, izne gittiğimde alacaktım, aldım.

Dinledim.

“Bağrımda bir ateş var…”’da nereye gittiğimi bilemedim…Rock-Metal-Thrash’den klasik müziğe yolculuğumda, birisi bana Orhan dinleyeceksin bir gün dese…ne içtin, derdim.
Tabiiki de şimdi yatıp kalkıp Orhan dinlediğim yok…Ama bazen aklıma estiğinde, ilk defa dinliyormuş gibi “Bağrımda bir ateş var…” diye eşlik de ederim ona.

Büyüsü vardır tınıların, iyi müzik o büyülü tınıları içinde barındıran müziktir; baştan sona ne eklersin, ne çıkarırsın. Önyargıların kırılması, içimizde hazırda bekleyen bir nedenin, birgün ve birden ve belki de nedensiz ve hazırlıksız, ortaya çıkmasına izin verecek şüpheci bir iradeyle birlikte, önyargıyla dışladığımız “şey”’in merkezinde tüm samimiyetiyle yaşayan bir başka iradeye de gerek duyar ki, sevgiyle hatırlarım, adını maalesef unuttuğum mahsun bakışlı o eri. Ona gitsin.

Bu aralar pek görünemeyeceğim, herkese selamlar ve sevgiler.

(Gren ve keskinlik verdim)

Ayvalık-Kahyanın Yeri/Kıraathane-Devamlı Orhan çalarmış, garson isyandaydı…
2011