zafercankiri

Portfolyo
için
tıklayın

Koyun

Fotoğraf çekerken birkaçının bana çok anlamlı baktığını gördüm aklımdan geçenleri okurcasına. Hadi bizim adımız koyun, böyle doğduk, ya siz farklı mısınız bizden? Başınızda sizin de var bir çoban, sürüyle peşindesiniz, hadi bizimki güzel kaval çalar, ya sizinki? Hakarete uğrar susarsınız, yalanları kuzu kuzu dinlersiniz diyeceğim ama evlatlarıma haksızlık etmek istemem. Bilmem ki hangimiz daha koyun? der gibiydi. Çektim fotoğrafımı, uzaklaştım sessizce aklımda Nazım'ın dizeleri:

Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.
Bir değil,
beş değil,
yüz milyonlarlasın maalesef.
Koyun gibisin kardeşim,
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye katılıverirsin hemen
ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye.
Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,
hani şu derya içre olup
deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf.
Ve bu dünyada, bu zulüm
senin sayende.
Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin,
— demeğe de dilim varmıyor ama —
kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!
NAZIM HİKMET RAN