Açıklama : |
Duvarları kerpiçten örülü, odası kireç badanalı, buram buram toprak kokan bir evde geçti çocukluğumun en güzel yılları. Yoktu öyle tavanlarında sallanan ışıltılı avizeler. Gaz kokulu, isli lambaların loş ışığında; uyku basardı, minderler üzerinde. Öyle kuş tüyü yastıklarda görülen kabuslar değildi gördüğüm, başımı koyduğum hasır yastığımda.
----------Taşlardan yaptığım evlerin önüne çamurdan kuyular açıp, içerisine saldığım kâğıttan gemilerle köyün en güzel derelerine geziler düzenlerdim rüyalarımda. Ta ki, annemin ellerinde bir kucak dolusu tezekle, gıcırdayan tahta sürgülü kapımızı, ayağıyla ittirme sesine açardık gözlerimizi.
...Ah ah.... Avuçlarımın arasından kayıp giden toprak kokulu anılarım
...Ve anılarımdan çıkmayan çocukluğum.
...Elveda hepinize.
...Elveda çocukluğum...
.Herşey bitmiş anlamını yitirmiş.
Bakmaya DAYANAMIYORUM..... |