denizkey

Portfolyo
için
tıklayın

Hazinli Renkler

Bu evlerin oldukça şirin veya derme çatma görünmelerinin yanı sıra dopdolu da bir geçmişi vardır. Bu binaların bulunduğu semtin bir sakini olarak fotoğrafa biraz ilavelerde bulunmak istedim.

Görmüş olduğunuz Osmanlı dönemine ait ahşap ve kagirden yapılma bu evler, 1918 yılından sonra uzun süre genelev olarak kullanılmış. Bu durum, o yıl I. Dünya Savaşı'ndan galip çıkan İngilizlerin, bölgeye asker konuşlandırdıktan sonra Galata'dan bu evlere kadınlar getirip yerleştirmisyle başlamış. Herhalde bu nedenle olacak ki eskiler buraya daha sonraları Paris Mahallesi de demişler. Savaşlar bitmiş ancak hayat kadınları, mahallelinin nezninde hem kanıksanan hemde yadırganan bir noktada kalmış. Öyleki, hayat kadınlarının, hükümet tabibiliğine rutin muayeneye gidip gelirlerken aralarındaki gelir düzeyi insanlar tarafından dikkat edilirmiş. Denilir ki durumu iyi olanlar faytonu kullanırken, orta halliler ise şık giyinip yürüyerek tabibliğe giderlermiş. Bu durum insanlarda öylesine merak konusu olmuş ki başka mahalle sakinlerinin buralardaki evlere misafir gelerek perde arasından onları izlediği bile söylenir.

Bir gün bir kavga sırasında hemen oranın aşağısından geçen bir trenin taşlandığı ve bunun neticesinde sokağın boşaltıldığı rivayet edilse de nihai olarak 1950 yılına gelindiğinde bizzat başbakan A.Menderes'in emriyle bu sokak tamamen normal bir hale getirilmiş.

Hikaye çağrışım yapmamış olabilir ama gözüm bir yerlerden bu evleri ısırıyor diyorsanız 1-2 yıl önce, Sertab'ın rengarenk şarkısı eşiğindeki bir reklam filminde bu sokaktaki evlerin boyandığını hatırlamış olabilirsiniz.

Neresi olduğuna gelince; burası, İstanbul'un bütünüyle eski dokusunu aynen koruyabilmiş nadir sokaklardan birisi olan, Kadıköy'ün Yeldeğirmeni semtindeki Ayrılık Çeşmesi Sokağı'dır.

Ve bence fotoğrafseverlerin yolu buralara mutlaka düşmelidir.