| » Fotoğraf Galerisi |
 Ayın Konusu |
| Bitkiler |
| Dijital Çalışmalar |
| Hayvanlar |
| İnsan |
| Macro |
| Manzara |
| Netfotograf Özel |
| Sanatsal - Teknik |
| Siyah Beyaz |
| Su Altı |
| Şehir - Mimari |
| Yaşam |
| Yetişkin |
 Diğer |
| |
|
| |
| » Fotoğrafça | Yeni Fotoğrafçıya Ağabey Tavsiyeleri
|  2 yılda 1100 kadar yorum yapmışım ; 200-300 tanesi tahminimce beğeni , 800-900 tanesi acemilere yaptığım eleştirilerdir . Dönüp baksam , tüm yazdıklarım belki 10 maddenin etrafında döner, dolaşır . Artık okurlar mı bilmem ama yeni makina almış , fotoğrafçılığa dün başlam... | | Devamı » |
| |
| » Aktif Üye/Ziyaretçi |
| Üye:
tatli,
(1)
|
| Ziyaretçi: 4612 |
| |
| Toplam Üye: 282604 | | Dün: 0 | | Bugün: 0 |
|
|
Fotoğraf Arama
|
|
mtguney |
| Adı Soyadı : |
Mehmet Güney |
| Şehir : |
İstanbul |
| Meslek : |
Elektrik Teknisyeni |
| E-posta : |
Görüntülenmesini istememiş |
| Üyelik Tarihi : |
4 Mayıs 2010, Salı |
| Fotoğraf Sayısı : |
120 |
| Yaptığı Yorum : |
875 |
| Donanım : |
-------- |
| Profil : |
araştırmacı fotoğrafçı cemal gülas' ın artvin maçahel'de bir akşam üzeri
rastladığı yaşlı bir kadının mısır tarlasını kazdırmak için şehirdeki
çocuklarına göndermek üzere yazdırdığı bir mektup gezginin hayata
bakışında yepyeni bir sayfa açmış. mektubun bir kopyasını tarlasını kazması karşılığı istemiş.
bir hafta boyunca kadının tarlasını kazmış. iş bittiğinde ellerinin acısı bir
ay sürmüş. ancak bu ona yıllar sonra bile hayatında yaptığı tek hayırlı
işin o tarlayı kazmak olduğu gibi gelirmiş
mektup şöyle idi:
canımın direği,
bakma bu günkü dağların ak karına, gün gelip güneş daha sıcak
doğacak ve eriyecek buzlar. delecek toprağı otlar, sürgün verecek yine kuru
görünen ağaç dalları. uyanan toprağın yüzünü tırmalayacak umut kazmaları.
yurt dediğin nedir oğul? doğduğun yer mi? doyduğun yer mi? bir
yere yurt diyebilmen için önce doğmalı sonra doymalısın elbette.
istekleri bitmeyene iki cihanda da huzur yoktur. böyle bilirim.
asıl olan çok çalışıp, az istemektir bu topraklarda. her sene bir çift
mısırdır hasatta umudum, odur bağlayan beni hayata ve buraya. önce ekerim
tohumları kara toprağa, sonra beklerim ki dönüşsünler ak koçanlara. böyle
geçti yüzyılım bu topraklarda. ne kötüden iz gördüm, ne de namertten söz duydum; şükrettim ama beklemedim ki tanrı göndersin. bildim ki eğer vermezsem bu sarı tohumu kara toprağa,
ne umudum kalacak, ne de toprakla bir bağ aramda.
"dağın arkası dağ olur" derler. doğrudur. lakin bakarsan, beklemeyi
bilirsen dağın arkası bağ da olur. onun için ne sabrımı ne umudumu
yitirdim yalan dünyada. ana rahmi gibidir dünya insana, ana rahminde
göbek bağıdır hayat bağımız, dünyada ise umutlarımız.
umudunu yitiren, hayat bağını da yitirir oğul. ben bunu bilir,
bunu söylerim.
-------- |
| |
|
